Ta strona została zatwierdzona
Jak ljanów sploty zrywa słoń,
Burza rwie lin wiązanie —
Wylata człowiek — spada w toń,
W przepastne wód otchłanie.
To on!... Wiatr milknie, burza wnet
Ucisza się: już wiosła
Rytmicznie sieką fali grzbiet,
By nawa w dal się niosła,
I na pokładzie tańczą już,
Pogodna tak głębina —
A tam, na gniazdo, na łup burz
Nowy się majtek wspina.