Strona:Jerzy Bandrowski - Legjony Dąbrowskiego.djvu/12

 Myśl tę poddał a później i wykonał jenerał polski Jan Henryk Dąbrowski, który wsławił się podczas powstania Kościuszkowskiego jako dobry żołnierz a zwłaszcza jako wódz rewolucji wielkopolskiej.
 Jan Henryk Dąbrowski, jenerał polski, francuski i włoski, senator — wojewoda Królestwa Polskiego, urodził się 29 sierpnia 1755-go roku we wsi Pierzchowcu nad Rabą, w województwie krakowskiem. Pochodził z rodziny wojskowej, ojciec jego był kapitanem szwoleżerów w armji saskiej i przyszły wódz naczelny legjonów polskich w tym niemieckim pułku swą karjerę wojskową rozpoczął i na służbie niemieckiej 10 lat swej młodości strawił. Dopiero w roku 1791—2-im, publicznie wezwany do polskiej komisji wojskowej, w randze majora wstąpił do szeregów polskich.
 Podczas powstania Kościuszki (1794 r.) odznaczył się Dąbrowski pod Warszawą, gdzie, bijąc się zwycięsko