Iwan Iwanowicz Czang, lekarz chiński, specjalista do chorób skórnych i jeszcze jakichś tam innych, równie nieprzyjemnych, rasy mongolskiej i cery żółtej, był „człowiekiem prawosławnym“ i skończonym Europejczykiem tak z przyzwyczajeń, jak też z kultury i przekonań. Więcej niż średniego wzrostu, szczupły i zgrabnie zbudowany, o ruchach żywych, elastycznych, prawie młodzieńczych, nosił się po europejsku, nawet bardzo elegancko i ruszał się jak skończony „gentleman“, a w swych oprawnych w złoto okularach, wytworny, delikatny blask rzucających na jego ciemną, lecz pogodną i uśmiechniętą twarz, wyglądał istotnie na uczonego i zadowolonego z siebie młodego doktora.
Jako człowiek zamożny i niezależny, a zeuropeizowany, Iwan Iwanowicz żył zdala od brudnej, wiecznie żerującej emigracji chińskiej i nie pokazując się nawet wśród znakomitszych jej przedstawicieli, pędził życie pracowite, ale zresztą beztroskie i miłe w swem obszernem, pięknie urządzonem mieszkaniu na Arba-