więc król, świadomy swej siły zbrojnej i potęgi, mógł uchylić się od wojny lub ją wydać. Zebrawszy zatém liczne wojsko, wkracza do Saxonii, w spodziewaniu, że Sasi wyprowadzą przeciw niemu swoje siły i zechcą stoczyć walkę: dlatego nakazał hufcom swoim „pilnować szyku, i nigdy pojedynczo od chorągwi się nie oddalać.“ Ale gdy się dowiedział od szpiegów, „że Sasi czoła mu stawić nie myślą, i że uląkłszy się jego potęgi, jedni po lasach i kniejach dzikich z bydłem i dobytkami swemi ukryci koczują, inni w grodach i silniejszych pozamykali się twierdzach, zniszczywszy ogniem warownie mniej obronne, aby nieprzyjaciołom nie służyły za szaniec i umocnienie;“ rozpuścił rycerstwo po włościach, miasteczkach i siołach, i nakazał wszechstronne roznosić spustoszenia, iżby mieszkańców tém większą przerazić trwogą. Wszystek zatém kraj Saski, aż do rzeki Elby, która inaczej Łabą się zowie, bez oporu żadnego przebiegłszy i splądrowawszy, z tryumfem nad upokorzoną Saxonią wracał do Polski. A gdy przyszedł do rzeki Suli albo Solawy, która płynie środkiem Saxonii, pozabijał na jej brzegach słupy żelazne, naznaczając królestwu Polskiemu od tej strony nowy Kadyx, i odgraniczając temi słupami Polskę od krajów Niemieckich, aby trwale i w pokoju poświadczały wielkie czyny i przewagi zwycięzcy, i wykazywały granice Polski.
Po śmierci Jana XIX papieża, który władał na stolicy przeszło lat cztery, i pochowany został w kościele Ś. Piotra, nastąpił Sergius IV, rodem Rzymianin, mąż życia świątobliwego i przykładnych obyczajów, który rządził kościołem lat dwa; pochowany w kościele Ś. Piotra. Nastąpił po nim Benedykt VIII, rodem Tuskulańczyk. Ten Benedykt dręczony karami czyścowemi, prosił pewnego biskupa, któremu się był pokazał, ażeby następca jego Jan XX otworzywszy mieszek z pozostałemi po nim pieniędzmi, rozdał je między ubogich, ponieważ te pieniądze zdzierstwem uzbierane na złe mu wyszły. Co też Jan papież uczynił.
Po zwojowaniu i upokorzeniu Sasów, Bolesław król Polski, uważając to za hańbę sobie i swemu narodowi, iżby kraje, które niegdyś Polacy dzierżyli i zamieszkali, nie on ale kto inny posiadał; przypomina sobie, że ziemie północne, nad morzem północném leżące, Pomorze także niższe, Kaszuby i inne nadmorskie kraje, po dziś dzień od Słowian zamieszkałe,