Ta strona nie została skorygowana
Przemysław.
Nie jeszcze. Ty hrabio nie byłeś z nim?
Gwido.
Jestem chory.
Przemysław (uśmiecha się).
Chory! doprawdy. Rozumiem, na serce!
Gwido (obojętnie).
O! nie, wcale.
Przemysław.
Jesteś nie szczery ze mną, hrabio; nie dobrze tak z przyjaciółmi postępować.
Gwido.
To my jesteśmy przyjaciółmi?
Przemysław.
Przynajmniej ja twoim.
Gwido.
Jestem ci wdzięczen panie, lecz jakże zasłużyłem?
Przemysław.
Czemu byś mógł nie zasłużyć?
Gwido.
Tak pochlebne wyrazy mieszają mnie zupełnie. Jeśli jesteś przyjaciel, bądź-że szczery.
Przemysław.
Spodziewam się wzajemności.
Gwido.
Najchętniej (chwila milczenia).
Przemysław.
Dawno widziałeś królową!