Strona:Grazia Deledda - Po grzesznej drodze T.II.djvu/33

będziemy mieli wszystkich potrzebnych pieniędzy, ale niemniej zaczniemy. Gdzie twoje bydło?
 — W Serra — odpowiedział tamten.
 — Jak się nazywa twój spólnik? Może go znam.
 — Zuanne Antine z Fonni. Jest dużo młodszy odemnie.
 — Do djabła, toż go znam! — wykrzyknął rozmówca. — Ale jest teraz w więzieniu.
 — Tak, za opór i znieważenie siły zbrojnej, — odrzekł Piotr szybko — ale wyjdzie wkrótce.
 Po chwili milczenia młodzieniec zapytał:
 — Zatem, Piotrze, nie zostaniesz już tu, u wuja Mikołaja?
 — Nie, już mi to nie dogadza; nie chcę dłużej służyć.
 — Zebrałeś sobie trochę grosza — rzekł młodzieniec z uśmiechem i mrużąc jedno oko. — Musisz mieć dużo pieniędzy. A gdzie będziesz mieszkał?
 — U ciotki.
 — U tej starej, u ciotki Toni Roddone? To ona jeszcze żyje?
 — Gdyby nie żyła, nie wprowadzałbym się do niej.
 — A no chyba, do djaska! — rzekł towarzysz i zaraz przypomniał sobie gadkę o skarbie, o którym wszyscy zawsze mówili.
 — Jak umrze twoja ciotka, — rzekł, łypiąc znów okiem — to możesz zostać naprawdę kupcem, nawet wielkim panem.