Ta strona nie została skorygowana
<section begin="s387g"/>
Zrywa wiekowe mosty — z łąk na wzgórza goni
Jak naród ciemiężony co się dorwie broni.
<section end="s387g"/>
<section begin="s387d"/>
Ten jak serce górala rwiący, wązki płynie,
Podzwania szklaną falą na kamyk z kamyka,
Że możesz strumień zhańbić imieniem strumyka,
Lecz z wiosną ci to wspomni o zemsty godzinie.
<section end="s387d"/>
<section begin="s387dd"/>
Mały, skromny u źródła — jak w kołysce dziecię,
W ujściu dumny jak mąż, co się już wsławił w świecie! —
<section end="s387dd"/>
<section begin="s387ddd"/>
Cichy dokąd się z wilij falą nie ożeni,
Odkąd rwiący, podmywa brzegi, bór wypleni!
<section end="s387ddd"/>
