<section begin="s316g"/>
Boleje srodze, a tyż moje dziecię
Śnisz senki złote i spokojne życie —
W niegospodarnem domostwie, gdy burza
Kolebkę twoją rozbija i znurza!
Nie słyszysz wałów co nad tobą szumią,
Nie widzisz chmur tych co się w górze tłumią,
W pieluszkach drzemiąc, wielkich purpurowych —
Nie wiesz o licach pięknych, choć surowych
Burzy! lecz gdyby zbudzonemu trwoga
Serduszko zlękła — o dziecino droga!
Zaraz bym znowu wołała — śpij! luli!
Luli! niech burza swe wichry utuli —
Luli dziecinie! o! i burzy luli! —
O Zeusie, Ojcze ziemi! nasz frasunek
Oddal i daj nam nieszczęsnym ratunek;
Może to grzesznem błagam Cię zaklęciem,
Ależ ja błagam za mojem dziecięciem!
<section end="s316g"/>
<section begin="s316d"/>
W ubogich pastuszków dolinie,
Skoro najpierwszy skowronek zadzwoni,
Z każdą się wiosną gdzieś, zkądsić nawinie
Cudne dziewczę, z cudów ustroni. —
Nie wśród ich zrodzona doliny:
Nikt dociec nie mógł, z jakich stron przybywa,
Lecz wraz z zniknieniem tajemnej dziewczyny,
I wieść znikała pierzchliwa. —
Obecność jej uduchowniała —
Lecz choć się wszyscy do niej przywiązali,
<section end="s316d"/>
- ↑
Mädchen aus der Fremde (niem.) — Dziewczyna z obczyzny.
