Sonet 147 (Shakespeare, przekł. Pieńkowski)

Sonet CXLVII • Sonety • William Shakespeare

Sonet CXLVII Sonety William Shakespeare

Przekład: Karol Pieńkowski (1836-1877).

Z gorączką miłość mą porównać można,
Tego wciąż pragnie, co jej tylko szkodzi,
Szuka niedoli ślepa, nieostrożna,
I chore serce ułudami zwodzi.
 
Lekarz — rozsądek — rzucił mnie samotnie,
Bom wzgardził radą, jedyną, usłużną,
Miłość ta szałem, powtarzam stokrotnie
I w skrusze padam, niestety! za późno.

O! straszną jestem dotknięty chorobą,
W sercu i mózgu tak posępnie ciemno,
Nie wiem, co mówię, i nie władnę sobą,

I prawdy szukam — ucieka przede mną.
Ty, którą zwałem piękną i promienną,
Jak noc i piekło jesteś czarną, ciemną.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie tłumacza: Karol Pieńkowski.