Serca jak słońca

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marjan Jasieńczyk
Tytuł	Serca jak słońca
Pochodzenie	Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891)
Data wydania	1893
Wydawnictwo	G. Gebethner i Spółka, Br. Rymowicz
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków – Petersburg
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała część I Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[34] SERCA JAK SŁOŃCE. Toć bywa: po jasnem niebie Kłębi się, toczy przed siebie, Bałwani czarne chmurzysko I pędzi prosto na słońce, Co stoi — myślałbyś — drżące, Jak rozpalone ognisko. Na słońce pędzi, jak strzała, Zda się, już gasić je miała, Gdy uderzona promieniem Chmura, co z taką przemocą Stworzeniu groziła nocą, Mdłym rozpłynęła się cieniem. Tak w życiu: zawody, troski W człowieka pierwiastek boski, Jak chmury na słońce biją I — zda się — pogaszą blaski I światła wszelkie i brzaski, Co na dnie serc naszych żyją. A jednak nie wszystkie gasną: Bywają serca, tak jasno Płonące wśród serc tysiąca, Że najczarniejsze przed niemi Pierzchają troski z tej ziemi, Jak owa chmura z przed słońca.      Warszawa. Marjan Jasieńczyk (Wacław Karczewski).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wacław Karczewski.