Piosnka (Kiedy z fijołków zerwanych...)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ernest Buława
Tytuł	Piosnka
Podtytuł	(Słowa do muzyki)
Pochodzenie	Piołuny
Data wydania	1869
Wydawnictwo	Jana Ignacego Kraszewskiego
Druk	J. I. Kraszewski
Miejsce wyd.	Drezno
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[38]{{#lst:Strona:Piołuny.pdf/38|s38d|}} [39] Kiedy woń róży co tulisz u łona Z oddechem twoim połączona, skona, O! pomyśl wtedy nad urwiskiem zdroja  Że to miłość moja! A jeźli róża, której świeże zwoje Kładziesz we włosy śmiejąc się jak dziecię, Cierniowym wieńcem zrani czoło twoje,  Pomyśl że to moje życie! Gdy myrt, co ręka wypieściła twoja, W swym marmurowym usechnie wazonie, Pomyśl, jak brzoza pochyliwszy skronie,  Że to śmierć moja!... Wtedy cyprysu gałąź rzuć w płomienie; A gdy błękitny jak źrenica twoja Uleci płomyk – pomyśl przez wspomnienie  Że to dusza moja. I wstanie księżyc po nad leśne zdroje, Z fiołka łza spadnie o słowiczym głosie, Duch mój pomyśli wiejący po rosie  Że to łzy twoje! I będę szczęsny, i o szczęściu mojém Powiem wszem listkom dreszczami północy, Potém się zwieję z anielskim snem twoim  W błyskawic nocy!...  Londyn 1865.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Tarnowski.