| Uwaga |
|---|
Morituris!
| Dane tekstu | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Morituris! | |
| Pochodzenie | Morituris! | |
| Data wydania | 1865 | |
| Wydawnictwo | „Lutnia. Piosennik polski.”, Zbiór 2, F.A. Brockhaus, Lipsk, 1865, strony 162-165, (jednakże utwór został pominięty w spisie pieśni Ernesta Buławy na str. XII-XIII, jest natomiast wymieniona w spisie pieśni na stronie XIV wśród pieśni bez przypisanego im autora); „Krople czary”, Część 2, P. Rhode, Lipsk, 1865, str. 101-103. | |
| Drukarz | F.A. Brockhaus & P. Rhode (odpowiednio) | |
| Miejsce wyd. | Lipsk | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| ||
| Indeks stron | ||
„Przyjdź królestwo Twoje.”
Ojcze nasz.
Morituri te salutant… patria! [1]
Młodości ty nad poziomy
Ulatuj! . . . . . .
Młodzieńcza piersi! Lampo marmurowa,
Co płoniesz wiecznym ogniem do skonania;
Młodzieńcza piersi! Łzawico grobowa!
Popiół twój święty znakiem zmartwychwstania –
Młodzieńcza piersi! Wulkanie wszech-świata!
Co zbawiasz piekła piorunem miłości,
Choć czołu dano by piętno wariata;
O! bądź pancerna prawdą – w tej nagości!
Młodzieńcza piersi! Ludzkości skarbono,
Co skarb oddajesz dopiero z pęknięciem –
O! bądź do końca w miłości przepełnioną,
Jak puchar życia, wieczności zaklęciem –
Młodzieńcza piersi! lwi murze narodu!
Choć świat cię łuską okajdanił wężą,
Wolności zorzą bądź w bolach porodu
A bramy piekła cię niech nie przezwyciężą. –
Młodzieńcza piersi! Tarczo polskiej ziemi!
Rany twe świecą gwiazdami ludzkości,
Wielkaś ty jak Bóg – co cię tchy swojemi
Sobie podobną utworzył w miłości!
Jak w przenajświętszej hostji sakramencie
Jest całe bóstwo światów i wieczności,
Tak w jednem sercu polskiem jest zaklęcie
Polski całego życia – i świętości –
I jak się imię Cezara przed wieki
Godłem cesarstwa nazwało u ludów –
Miano Polaka będzie mianem cudów,
Ludzi cnotliwej woli i opieki!
O hekatombo z najmilszych złożona!
Abla ty słupem z niebem połącz ziemię,
Ojczyzno! Zginąć mające dziś plemię
Ciebie pozdrawia – o bogiem sławiona!
Młodzieńcza piersi! Arfo Jehowiczna,
Po której zagrał gromami Jehowa,
Tyś krwawą rolą, gdzie ewanieliczna
Roślina schodzi wielka – miljonowa!
Młodzieńcza piersi! naprzód! za świat cały –
Rany twe – gwiazdy na dziejów błękicie!
One nie bolą! Spędzą noc w blask chwały –
Gińże by zabić śmierć – a zdobyć życie!
Młodzieńcza piersi! tyś ducha świętego
Gniazdem! – nim wzleci w przestrzenie ludzkości
Kiedyż narodów rodzina w przyszłości
Palcem Tomasza nie tknie boku twego!
Lecz bądź pokorna, jak łan, co się chyli
Harmonią kłosów w brylantach młodości,
A ziemia, którą ojcowie zdobyli,
Zadrga ku tobie stosami swych kości! –
O naprzód! naprzód! młode pokolenia!
Tam nowej ery pioruny zagrzmiały –
Polak dziś ziarnem przyszłości nasienia,
Zrodzon w kajdanach – lecz wie, ze do chwały!
„Dziennik literacki.” [3]
- ↑ „Morituri te salutant… patria!” – „Idący na śmierć pozdrawiają cię… ojczyzno!” (To motto tylko w: „Krople czary”, Część 2, P. Rhode, Lipsk, 1865, str. 101.)
- ↑ Adam Mickiewicz „Oda do młodości”, wersy 12-13. (To motto tylko w: „Krople czary”, Część 2, P. Rhode, Lipsk, 1865, str. 101.)
- ↑ To miejsce, data i tytuł pisma tylko w: Jest to prawdopodobnie miejsce i czas pierwszej publikacji.
- ↑ To miejsce i data tylko w: „Krople czary”, Część 2, P. Rhode, Lipsk, 1865, str. 103. Jest to przypuszczalnie miejsce i czas napisania pieśni.
