Mniszki

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Kazimiera Zawistowska
Tytuł	Mniszki
Pochodzenie	Poezye cykl Romantyka
Data wydania	1909
Wydawnictwo	H. Altenberg
Druk	W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały cykl Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[93] Mniszki Idą ciche, powiewne, przez jasne przestrzenie, Przez tak szmaragd sycony złocistemi skrami, Przez biel sadów... tak idą białemi parami, Jak stężałe w powietrzu modlitewne pienie. Idą senne, jak duchów zakwefione cienie, I tuląc wiotkie dłonie, jak konchy perłowe, Sypią wokół okrągłe ziarna różańcowe — Na zasiane fiołkami sypią traw zielenie. W skrach słonecznych, te mrokiem wybielone ręce, W jakiejś pieśni świetlanej akordy się wiążą... I zda się, że tak idąc, wiedzą kędy dążą... Oczy mniszek rozwarte, jasne i dziecięce, Lotne stopy prowadzą, skrzydlate zachwytem, W Atlantydy kraj śniony, przepojon błękitem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimiera Zawistowska.