Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Uchodzić
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Uchodzić, dok. Ujść; idąc, przebywać, przechodzić: uszedł dwie mile; idąc oddalać ś., uciekać, umykać, znikać: u. z życiem, z duszą = ocalić życie w ucieczce; ani ich noga nie uszła = wszyscy zginęli; ujść cało, zdrowo, żywo = ocalić ś. szczęśliwie z niebezpieczeństwa; u. z więzienia = uciekać; (o płynach) wypływać, wyciekać, wylewać ś.: krew u-i z rany, wino z beczki, rzeka u-i do morza = wlewa ś., wpada; u. czego, nie narażać ś. na co, nie podpadać pod co, unikać, chronić ś.: u. pogoni, niebezpieczeństwa, kary, śmierci, niewoli; u. czyjejś uwagi, pamięci; (o czasie) przemijać, upływać; u. za co, być uważanym, być poczytywanym; u. kogo, poskromić, ukrócić; u-i mu to = pozostaje bezkarnym; to ci nie ujdzie na sucho a. płazem = zapłacisz za to!, popamiętasz!; to nie u-i = nie godzi ś., nie przystoi, nie wypada; ujdzie to = jako tako, nie najgorzej; u. s., zmęczyć ś., zmordować nadmiernym chodzeniem.
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
Data wydania | 1916 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | U – wykaz haseł U – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.