Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Tarcza
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Tarcza, nm., deska okrągła, owalna lub w kształcie wydłużonego trójkąta, pokryta skórą lub blachą, czasem metalowa; część uzbrojenia dawnego rycerza, służąca jako obrona przed pociskami; puklerz, paiża (fig.); pole herbu; na kolei: przyrząd do sygnałów; w zegarze: cyferblat, krążek, na którym są wypisane cyfry, oznaczające godziny; t. strzelnicza = krąg, deska, służąca za cel do strzelania; t. obrotowa = na kolejach żelaznych: koło poziome ruchome z szynami, służy do przesuwania wagonów z linji na linję, obrotnica; t. sygnałowa = do dawania sygnałów na kolejach; spodnia część skorupy żółwia; t. Sobieskiego = nazwa gwiazdozbioru; przen. obrona, osłona, ochrona, puklerz (w znaczeniu fizycznym a. moralnym).
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
Data wydania | 1916 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | T – wykaz haseł T – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.