Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Głowa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Głowa, najwyższa część ciała człowieka a. zwierzęcia, złożona z czaszki i twarzy, zawierająca narządy zmysłów; siedlisko władz duchowych, rozum, umysł (mieć g-ę na karku); mieć dobrze w g-ie = być rozumnym; dobra, tęga, mocna g. = mądra a. wytrzymała (na trunek); żartobl., czapka, kapelusz (gdzie moja g.?; włożyć co pod g-ę = pod poduszkę; piecza, odpowiedzialność, kłopot, ambaras (mieć co na g-ie); zachodzić w g-ę, łamać sobie g-ę = biedzić ś., rozmyślać; podnosić, zadzierać g-ę = być pysznym, hardym; zmyć komu g-ę = dać mu nauczkę, wyłajać go; nie mieć g-y, stracić g-ę = nie mieć zastanowienia; przen., zabójstwo (sąd o g-ę = kryminalny), kara pieniężna za zabójstwo; człowiek, osoba, jednostka (podatek g-y); g. koronowana = monarcha panujący, starszy, przełożony, zwierzchnik (g. kościoła = papież); w g-ach łóżka= od strony g-y, u wezgłowia; człowiek z g-wą = rozumny; mieć w g-ie, zalać g-ę = być podchmielonym; mieć przewrócone w g-ie = nie mieć rozumu, ogłupieć; zawracać g-ę = chcieć na co namówić, oszukać; rozkochać; wziąć sobie do g-y = zapamiętać, uprzedzić ś., być ostrożnym; pobić nieprzyjaciela na g-ę = rozbić go zupełnie; odpowiadać g-ą = być narażonym na karę śmierci; ognisko, stolica; stożek cukru a. soli; złote g-y = złotogłów.
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
Data wydania | 1916 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | G – wykaz haseł G – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.