Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Bruk
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Bruk, nm., twarde pokrycie ulicy (bruk żelazny, asfaltowy, kamienny, drewniany); przen. na B-u być, zostać = zostać bez miejsca, bez posady; na B. kogo wyrzucić = wyrzucić kogoś z meblami i rzeczami z mieszkania; B-i zbijać, szlifować = włóczyć się po mieście, wałęsać się po ulicach, próżnować.
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
Data wydania | 1916 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | B – wykaz haseł B – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.