Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/2. Zapierać
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Zapierać, dok. Zaprzeć; zamykać, zawierać, zasuwać zaporą, zasuwą; otaczać, okrążać ze wszystkich stron; zatrzymywać, wstrzymywać: z. dech = przestawać oddychać; zapędzać kogo w ciasny kąt, wpierać; wparowywać, prąc zmuszać do schronienia ś. w miejscu niedogodnym; wspierać, podpierać; nie przyznawać ś. do czego, nie zdradzać ś. z czym, nie wyjawiać czego; z. ś., być zapieranym; zamykać ś., zawierać ś. zaporą; być wstrzymywanym, zatrzymywać ś.; z. ś. czego, nie przyznawać ś. do czego, wypierać ś. czego; z. ś. kogo, nie przyznawać ś. do znajomości z kim, nie uznawać kogo, nie chcieć uznać kogo; z. ś. siebie = wyrzekać ś. swoich własnych interesów, zapominać o sobie dla innych, wyższych celów, poświęcać ś.
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
Data wydania | 1916 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Z – wykaz haseł Z – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.