Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik Staropolski/Światło
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Światło, 1) ludzie najświatlejsi, luminarze (same Ś.); 2) rozum, oświecenie, wiedza, nauka (S. jest przeciwne ustawom moim); 3) objaśnienie, oświetlenie, wyjaśnienie (dawał mi obszerne Ś. we wszystkiem; rzecz Ś. bierze = wyjaśnia się); 4) blask, świetność, lustr (Ś. sławy, fortuny); 5) ognisko, środek, miejsce pryncypalne (nie w pustyniach, ale w świetle Azji przemieszkiwa).
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik Staropolski |
Data wydania | ok. 1920 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | skany na Commons |
Inne | Ś – wykaz haseł Ś – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
{{#lst:Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0647|nic}}
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Władysław Niedźwiedzki, Antoni Krasnowolski.