Kobieca wiosna

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tadeusz Hollender
Tytuł	Kobieca wiosna
Pochodzenie	Czas który minął i inne wiersze
Wydawca	A. Krawczyński
Data wydania	1936
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[14]>  Tęczą się kwiaty, kwiaty w kwiaty... w szybach i lustrach, szkłach, wystawach zatacza się kwiecista sprawa i kolorami niebo plami, i wiosna — brukiem — kwiaty w kwiaty, fiolety, zieleń, biel, bławaty, środkiem, zukosa, zlewa, zprawa.... Szumią ulice kobietami. Panie wysmukłe, panie śniade, różowoskóre, białoskóre, te trzepocące i te blade, w półświatłach, gazach, mgłach, ażurach, seledynowych i różowych tiulową wieją w świat poezją... Strzelistych palm rozwiane pióra... — Nad nietutejszą polinezją witaj deszczyku cytrynowy! W nudę perspektyw, pion kamienic, w codzienność zwykłą żon i matek niechże się wlewa, niech się pieni, mieni w zieleni i czerwieni kobiecość inna, zwiewna, modra, rozkołysana w śpiewne łuki, w ramiona słodkie, w płynne biodra, fontanna papug ponad brukiem, [15] i wędrujące klomby kwiecia, uśmiechniętemi pastelami na placach miast — jak na palecie.. ...Niech miasta szumią kobietami... Niechże się ścielą różem, bielą stukolorowych sukien płatki, niech wieją świętem i niedzielą, a zanim żony, zanim matki zamyślą się nad czarnym chlebem, niech biódr strzeliste wiolonczele, zazdrość najwyższa śmigłym ptakom za jasność słońcu się ukłoni, za barwy dzwięki, ruchy, wonie... Drażniący błękit świetny akord błyśnie jak śpiewny wiersz poety. Wiecznie pod każdem świetnem niebem więdnieją kwiaty i kobiety. A nam obrzędy i urzędy, zdobycze, wojny, ameryki, sprawy zawiłe i wspaniałe, podróże, gwiazdy i zapędy, idee, burze, kryminały, na słoneczny blask motyki, ubrania sztywne, kołnierzyki, i pod gwiazdami noce białe. Jak serce w piersiach, w bzach słowiki skrzydłami w ściany świata trzepią, a księżyc runął w staw jak kamień i właśnie — słodko tak umierał... pod tęczą barw tragiczny ślepiec konał w wezbranych ścianach czterech, gdy tam — sterując ramionami kobiety kwitły ulicami, ulice kwitły kobietami.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Tadeusz Hollender.