Długie czarne warkocze

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Kazimiera Zawistowska
Tytuł	Długie czarne warkocze
Pochodzenie	Poezye cykl Epitaphium
Data wydania	1909
Wydawnictwo	H. Altenberg
Druk	W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały cykl Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[17] Długie czarne warkocze, więzione w twej dłoni, W złocie jaskrów zerwanych u leśnej krynicy — Roje białych motyli, sznur kwietnych jabłoni, Pierwszy urok upojny dziewiczej świetlicy. Do twych kolan się dusza rozmodlona kłoni, Śpiewając ci pokorny hymn oblubienicy, Ów z łez-pereł spleciony i kwiatowych woni Nieśmiertelny różaniec miłosnej tęsknicy. Długie czarne warkocze, a na nich twe dłonie... Czasem czuję je jeszcze i brzemię lat znika, I przeszłość się jak muszla perłowa odmyka, By wspomnień nagie ciernie białym stroić kwiatem, I oddycham znów róży purpurą i latem, I widzę złote jaskry i białe jabłonie.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimiera Zawistowska.