Dążenia

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Leo Belmont
Tytuł	Dążenia
Pochodzenie	Rymy i Rytmy. Tom I cykl Na strunach arfy
Data wydania	1900
Wydawnictwo	Jan Fiszer
Druk	Warszawska Drukarnia i Litografja
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl Pobierz jako: Cały tom I Pobierz jako:
Indeks stron

[134] Dążenia. Jakżeż dumnie pną się drzewa, Pną się wciąż ku górze, By gałęźmi ucałować Cudne nieb podnóże! Pocóż próżno piąć się w górę, Dumne wznosić oko? Nie wzrośniecie tak, o drzewa!… Niebo za wysoko! ∗ ∗             ∗ Jakże rwie się serce moje, Jak się rwie z zapałem Za marzonym tak gorąco Piękna ideałem! Próżno rwiesz się, dumne serce, Jesteś nadto brudne, [135] By osiągnąć swój ideał, Swoje cele cudne! ∗ ∗             ∗ Oj, nieszczęsna nasza dola! Oj, my biedne drzewa! Że to niebo, to wysokie, Tak nas wciąż olśniewa! Lecz czem bliżej, tem rozkoszniej Pieści blask nas złoty, Będziem przeto piąć się w niebo, Aż uschniem z tęsknoty! ∗ ∗             ∗ Oj nieszczęsna moja dola, Biedne serce moje, Że je nęcą tak zdaleka Świętych uczuć roje! Lecz czem więcej, tem rozkoszniej Śnię o wzniosłem pięknie: Ideału będę pragnął, Aż mi serce pęknie!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leopold Blumental.