Żal w pustce

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Władysław Orkan
Tytuł	Żal w pustce
Pochodzenie	Poezje Zebrane tom II
Redaktor	Stanisław Pigoń
Data wydania	1968
Wydawnictwo	Wydawnictwo Literackie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór
Indeks stron

[110] ŻAL W PUSTCE Piszę pamiętnik sobie — Cóż biedne serce poradzi — Ból przyklękły na grobie Żalne te kwiaty ci sadzi. Wszystkom przenieść gotowy,        5 Najcięższe losu zsypiska — Jedno ten żal Hiobowy, Ten żal, ach nadto dociska... I cóż mi kto pomoże? Co mi kto ulżyć zdoła?        10 Ot, pług tę rolę rozorze Tak właśnie losu koła... Wolałbym stokroć czuć w sercu Zimne żelaza ostrze, Niż ten żal nie...        15 Po zmarłej... siostrze. Cóż komu... Po kim ten żal? i za czem? [111] Boję się wyszeptać pustce, Cała wybuchłaby płaczem.        20 Wszak każda ścieżka z tych... W mój żal... prowadzi Każdy krzew... ta trawa [?] nikomu nie zdradzi. Pisałem Jej przed laty        25 Wieść z domu „pustka płacze” — Jakoż Jej teraz doniosę [............]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Orkan.