Strona:PL Waleria Marrené-Błękitna książeczka 078.jpeg

od razu kochają z wyboru rodziny i za jej sankcyą tego, kogo powinny.
 — Widzę, że jesteś pewien serca Natalii; tem lepiej.
 — Ma się rozumieć; za kogoż mię bierzesz? Przecież od trzech dni staram się je pozyskać. Czy znajdujesz, że to nie dość?
 — Bynajmniej; masz ku temu wszystkie potrzebne przymioty.
 — Ależ staram się, mój kochany, staram się na seryo, i nawet moja przyszła podoba mi się coraz więcej. Ma coś w oczach i w uśmiechu prawdziwie powabnego, a przytem ta skromność, ta duma. No, mogę się przyznać, że ją znajduję chwilami czarującą, a jak wiesz, znam się trochę na kobietach. Ta będzie hardą i łagodną, namiętną i potulną, jestem tego pewien. Posądziłeś ją o sentymentalizm, ależ myliłeś się, myliłeś się okropnie.
 — Być może; zapewne poznałeś ją lepiej odemnie. Nic dziwnego, dziewczęta lubią zwykle wydawać się innemi, niż są w istocie.
 — Bo też zkąd Natalia byłaby sentymentalną? Dobre wychowanie nie poddaje się żadnemu z tych zgubnych wymysłów dzisiejszych; kobieta nie powinna być ani sentymentalną, ani filozofką, ani pozytywną, ani zgoła mięszać się do rzeczy, które do niej nie należą; obowiązki względem świata, kiedy w nim wysokie zajmują stanowisko, aż nadto wypełniają jej życie. Trzeba więc, ażeby umiała słuchać i panować nad sobą, bo musi być posłuszną mężowi i formom towarzyskim, w tem powinno zamykać się jej całe wychowanie.
 Leopold mówił to wszystko tonem niezachwianej pewności.
 — Cieszę się — odparł zawsze ironicznie Emilian — iż masz już gotowy systemat wychowania; jak kiedy zostaniesz ojcem, nie będziesz potrzebował trudzić więcej myśli nad tym przedmiotem.