Strona:Poeci angielscy (Wybór poezyi).djvu/59

—   51   —

<section begin="so09"/> Takiem bogactwem twa miłość mnie darzy, Że niczem skarby największych mocarzy. <section end="so09"/> <section begin="so10"/> X. (Sonet 22). Że jestem stary, lustro mi nie powie, Dopóki młodość moja równa twojej; Lecz gdy siwiznę ujrzę na twej głowie, Niech się przed śmiercią dzień mój nie ostoi. Wszystka twa piękność jest li szatą drogą Mojego serca, które mieszka w tobie, Jak twoje we mnie. Czyż starsze być mogą Dni me od twoich? Czyż się złożę w grobie, Kiedy ty żyjesz?... Przeto ci polecę: Czuwaj nad sobą, jak ja! W takiej mierze Zamknąłem serce twoje w swej opiece, Jak czuła niańka niemowlęcia strzeże. Nie chełp się swojem, gdy mego nie stanie, Wszak mi je dałaś nie na odebranie. <section end="so10"/> <section begin="so11"/> XI. (Sonet 100). Gdzie jesteś, Muzo, że już tak oddawna Przemilczasz o tem, w czem twa moc się mieści? Czyż, w opieśnianiu rzeczy lichych sprawna, Chcesz im swym blaskiem większej dodać cześci? <section end="so11"/>