Strona:Poeci angielscy (Wybór poezyi).djvu/55

—   47   —

<section begin="so03"/> Tych pięknych dziewic, wyciągnie mu z dłoni Żagwię, od której świat się wokrąg pali — Wódz żądz gorących pozostał bez broni! A nimfa, ogień zanurzywszy w fali, Wraz ją rozgrzewa i w kąpiele zmienia Uzdrawiające zimny zdrój: Przez wieki Zdążają k’niemu chore pokolenia, Lecz ja tu darmo przyszedłem po leki, Bo miłość wodę do waru pobudzi, Ale miłości woda nie ostudzi. <section end="so03"/> <section begin="so04"/> IV. (Sonet 123). Nie ujrzysz, Czasie, we mnie zmian! Budowy Twoich piramid, choć je z taką mocą Wznosisz, to dla mnie widok już nie nowy: Świeże się tylko bielidła migocą Na dawnych kształtach... Drogę my nie długą Mamy, tak wielbim świeżość w tem, co stare, I chcąc, by było naszej żądzy sługą, Że nie jest nowe, któżby z nas dał wiarę! Lecz twe świadectwa wraz z tobą są niczem Dla mnie, nie dziwi mnie twe dziś ni wczora, Albowiem wszystko lichem i zwodniczem, Co stwarza dłoń twa, do pospiechu skora. Jedno ślubuję: forytuj odmianę, Ja wbrew twej kosie wiernym pozostanę. <section end="so04"/>