Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/26

18

Już młodzian blizkim edenu był, Czyhała skała podwodna: Gdy cudnie marzył, tęczowo śnił, Jak kamień poszła łódź do dna! Nie wszystkich srogi spotyka los: Młodzieńce mienią się w męże! Ci zdolni przetrwać nie jeden cios I zahartować oręże. Ideał-motyl niech nęci młódź! Lecz inne mężów zadanie: Drewnianem wiosłem drewnianą łódź W przyszłości suńmy przystanie! A jeśli w bezmiar niebieskich sfer Wzrok wzniesiem z dolnej ziemicy, To tylko po to, by życia ster Zacisnąć mocniej w prawicy! Gdy drogi nasze zgmatwane tak, Chmur groźnych pełno na niebie: Raz bądźmy lotni, jak chyży ptak, Jak żółw powolni w potrzebie! Tam gdzie przesądów odwiecznych rak Mózg ludziom toczy i serce, Tam gdzie oświaty dotkliwy brak, Z nauką, życie w rozterce: