Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/168

160

<section begin="Sc2r10"/> Koronę zerwę promienista I rosę wezmę z róż w ogrodzie, I rosą ją obryzgam czystą. Z zachodzącego słońca nici Różowych utkam pas bogaty Na ozdobienie twej kibici, I wonne dam ci aromaty! Dziwnymi dźwięki słuch zbogacę, Obcymi dla śmiertelnych synów; Wspaniałe wzniosę ci pałace Z turkusów cudnych i bursztynów. I spuszczę się w bezdenne morze, I lot rozwinę nad obłoki, I dam ci wszystko, co świat może, Lecz kochaj mię!... <section end="Sc2r10"/> <section begin="Sc2r11"/> XI.  — I zbliżył kroki, I zlekka usty płomiennemi Dotknął dziewicy drżącej wargi, I odparł słowy kuszącemi Jej mowy ciche, rzewne skargi. I moc potężna w jego oku, <section end="Sc2r11"/>