Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/156

148

SZATAN.  Tyś jest cud piękności! TAMARA. Lecz ktoś ty? kto?... mów! czego trzeba? SZATAN. Jam ten, któregoś ty słuchała W cichości mroków, w nocnej dobie, Myśl moja w duszy twej szeptała; Mój smutek przez mgłę tyś widziała, Mój obraz blady miałaś w sobie; Jam ten, czyj wzrok nadzieję gubi, Ledwo nadzieja ta zaświta; Jam ów jest, który tem się chlubi, że każdy go przekleństwy wita. Podemną gwiazd mkną korowody; Jam biczem krwawym ludzkiej ziemi Jam król wszechwiedzy, król swobody, Jam niebios wrogiem, złem przyrody, I widzisz — jam pod stopy twemi! I jam ci przyniósł rozrzewnienie, I łzy, i modlitw ciche jęki, I pierwsze ziemskie me cierpienie, I pierwsze duszy mojej męki...