Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/150

142

<section begin="Sc2r5"/> V. Ale Tamarę myśl przestępna Dręczy; jej dusza niedostępna Zachwytom czystym. Piękność świata Przed nią się zjawia w smutku kirze; Nie bawi jej w rozpaczy wirze. Ni ranku brzask, ni nocy szata. Bywało, ledwo z nocą razem Na ziemię świeżość zstąpi rzeźwa, Już ona padnie przed obrazem W szaleństwie uczuć swych nietrzeźwa płacze; wkoło cisza głucha, Jej pierś jękami wciąż wybucha... I drżąc — podróżnik pilnie słucha I myśli: „to duch górski jęczy, Przykuty mocno do pieczary!“ I wnet kopytem rumak dźwięczy, Bo jeźdźca gonią strachów mary... <section end="Sc2r5"/> <section begin="Sc2r6"/> VI. Często — w tęsknocie smętnej blada — Tamara koło okna siada — <section end="Sc2r6"/>