Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/141

133

<section begin="Sc1r13"/> Lecz osetyniec mierzył celnie, I kula w mroku go dognała. <section end="Sc1r13"/> <section begin="Sc1r14"/> XIV. Hudał z rodziną przerażony! W podwórzu ciśnie się lud tłumnie: Czyj koń przyleciał zapalony I padł na głazy u wrót szumnie? Kto jest ten jeździec trupio blady Na czole smagłem, choć nieżywy: Z bronią skrwawioną i z odzieniem, Ostatniem dłoni zaciśnieniem Trzymał się włosa końskiej grzywy... Nie długoś, ty, narzeczonego Czekała — piękny mój aniele! Dotrzymał słowa książęcego I oto! przybył na wesele... Ale już konia szalonego Nie pokieruje ręka jego!... <section end="Sc1r14"/>