Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/139

131

XII. Scichło!... Mordercy wzięli łupy I pozostały w miejscu trupy, A na nie — w strachu drżąc — patrzały Wielbłądy — zbite w ciasne kupy, I w takt dzwoneczki im jęczały. Złupiona karawana cała, I chrześcian leżą zimne ciała; Nad niemi nocny ptak ulata; Cmentarna ich nie schowa krata, Ani klasztornych głazów płyty, Gdzie proch praojców był ukryty; Nie przyjdą siostry ich z matkami, Okryte czader osłonami, Ze smutkiem, łkaniem i modłami Na groby ich z dalekiej strony! Lecz za to chrześcian wiernych syny — Tu! pod tą skałą, u drożyny Wzniosą na pamięć krzyż święcony... Gdy przyjdą wiosny narodziny, Bluszcz krzyż popieści i owinie Swych liści splotem szmaragdowym, I pod symbolem Chrystusowym