Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/121

113

<section begin="FK10"/> I z wszechświatową łączę się krainą, I słyszę, jako świetne gwiazdy płyną... Sfer Pytagora dobiega mię brzmienie, Trąca mię skrzydło białego anioła, Chór duchów lekkich z góry na mnie woła... I oto, ziemskie opuszczam więzienie I tam wzlatuję, gdzie jest mgławic droga, Ujrzeć w niebiesiech Światłotwórcę Boga! <section end="FK10"/> <section begin="FK11"/> XI. Do kraju, kędy słońce w swój miłosny Uścisk ujmuje niebo, morze, ziemię; Kędy natura ludzkie pieści plemię; Do kraju, kędy lasy górskiej sosny Tchną na dolinę wonią swą żywiczną; Kędy powietrze falą ustawiczną Niesie w dolinę woń ze strony drugiej, Zapachem świeżym morza nasyconą; Kędy dwie wonie wzajem siebie chłoną, Balsamicznemi płynąc potem strugi; Do kraju gęstych i rozkosznych sadów, Kraju granatów, kraju winogradów: <section end="FK11"/>