Gdy w mego życia zamarłe chwile

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Leo Belmont
Tytuł	Gdy w mego życia zamarłe chwile
Pochodzenie	Rymy i Rytmy. Tom I cykl Z dni smutku i zwątpienia
Data wydania	1900
Wydawnictwo	Jan Fiszer
Druk	Warszawska Drukarnia i Litografja
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl Pobierz jako: Cały tom I Pobierz jako:
Indeks stron

[162] ∗ ∗             ∗ Gdy w mego życia zamarłe chwile Cofnę się mglistem wspomnienia okiem, Zbrużdżone czoło wnet na dół chylę I cicho stąpam z tchnieniem głębokiem… Próżno w ruinach grzebię pamięcią, By znaleźć jedno złote wspomnienie: Przeszłość przybita czarną pieczęcią, — Podarte szmaty, pogrzebne cienie! Nie! nigdy szczęście nawet z oddali Skrzydłem mi lekkiem lic nie musnęło, Nie zaważyło na życia szali, Tęsknoty, bólu mi nie odjęło. Chyba, że liczyć za szczęście warto Krótkie złudzenia ślepej młodości, Snów pajęczynę dzisiaj rozdartą I nieoddany uśmiech miłości. Ja-ż mej niedoli sam jestem winny? — [163] Czy w niemowlęctwie wgryzł się w me lice Jad, co w podściołce krył się dziecinnej, Jak w Dejaniry białej tunice?! Czyliż natura zadrwiła ze mnie, Dając mi czułe tak głupio nerwy, Że kiedym pełzał przez życia ciemnię, Musiałem boleć zawsze… bez przerwy… Sprzeczne potęgi wciąż piędź za piędzią, Zwalczały duszę, tkniętą chorobą, A jam był własnym surowym sędzią; Nie mając jednak władzy nad sobą!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leopold Blumental.