Strona:Maurycy Jókai - Papuga.djvu/31

— 25 —

z nimi do ogrodu. Na dwóch końcach strzelnicy ustawiono przyniesione z sobą świece i oświetlono ją o tyle, iż przeciwnicy mogli się widzieć dobrze. Tymczasem nadciągnęła strona druga z lekarzem. Sekundanci nabili pistolety i następnie wezwali przeciwników do pogodzenia się, rozumie się bezskutecznie. Po takiej zniewadze nie może być zgody. Chustkami odmierzono trzydzieści kroków odległości, następnie pięć kroków awansu, ustawiono przeciwników na miejscach i wręczono im pistolety.
 — Sternberg ma pierwszy strzał — zawołał Artur i klasnął trzy razy w dłonie.
 Filip stał nieporuszony, ze spuszczoną ku ziemi bronią i patrzał przed siebie.
 — Dla czego nie strzelasz? — zapytał go sekundant Blickus.
 — Czekam, aż Sternberg strzeli.
 — Czekasz, aż Sternberg strzeli?
 — Tak, tamten pan.
 — Ależ to jest Greifenwald!
 — Więc gdzież jest Sternberg?
 — Gdzie Sternberg? No, odkąd żyję, nie widziałem czegoś podobnego! Więc ty nie jesteś Pipo?
 — Być może że jestem i Pipo, lecz w takim razie Pipo Maglay, a nazwiska Sternberg nawet nie słyszałem nigdy. Przyjechałem prosto z Węgier.
 W strzelnicy podniósł się krzyk oburzenia.
 — To nie jest Sternberg! To jakiś ludożerca węgierski! To rzecz niesłychana!
 W trakcie tego zgiełku wpada tymczasem do strzelnicy zadyszany rzeczywisty Pipo Sternberg. Filipowi zdawało się, że to odbicie zwierciadła zbliża się ku niemu. Nawet jego kawowy płaszcz z małemi czarnemi guzikami miał na sobie.
 — Rzecz niesłychana! — zawołał przybyły. — Mam