Sen o wiośnie

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marian Gawalewicz
Tytuł	Sen o wiośnie
Pochodzenie	Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891)
Data wydania	1893
Wydawnictwo	G. Gebethner i Spółka, Br. Rymowicz
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków – Petersburg
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała część I Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[16] SEN O WIOŚNIE. Przyśnił mi się gaj na wzgórzu, Tam pod wioską moją, Gdzie, w zielonych płachtach, brzozy Jak dziewoje stoją... Słonko liście szmaragdowe Nakropiło złotem; Gaj rozbrzmiewa szmerem, szumem I ptasząt świegotem... Śpiewa mi coś pieśń znajomą, Aż się nieba śmieją; Białe brzozy się do taktu, Jakby w tańcu chwieją... Słucham... słyszę... ludzkim głosem Nucą we śnie drzewa... Piosnkę w gaju ułożyłem, Gaj ją teraz śpiewa... Słucham... słyszę... przypominam, Serce drży radośnie: Wszak to piosnka, piosnka moja O niej i o wiośnie... Czuję, łza mi jakaś słodka Po licach się toczy; Coraz cichsze płyną echa... Prysnął sen uroczy... A na jawie śniegi, zima, Z wiatrem wieją mrozy; W sercu smutek; w głuchym gaju Drzemią senne brzozy...  Warszawa.Marjan Gawalewicz.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Marian Gawalewicz.