Idem itidem no nidem

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Giordano Bruno
Tytuł	Idem itidem no nidem
Pochodzenie	Wyjątki z »Bohatyrskich szałów« ze zbioru Po drodze
Data wydania	1909
Wydawnictwo	G. Gebethner i Sp.
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków, Warszawa
Tłumacz	Przecław Smolik
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[88] 8. NEQUE SIMILE NEQUE PAR. Promieniem słońca zapala Feniks ten żar, co mu wciąż trawi ziemski ciała byt; lecz tenże blask, co nieba wzmaga świt, widziany z ziemi, jest jak siność par. Jak gdyby przygasł w szkle zwierciadła czar, we mgle i dymie złoty skrył się wid; bowiem ów ogień, chwały śmierci syt, wystrzela w zwyż, skąd słońca spływa dar. Podobnie dusza, która ogniem płonie, — Sztuka jej ogniem i miłości cud, — wciąż się w nim spala i blask w niebo śle. Po stu zawodach umęczona wie, że jej wysiłki twórcze pasmem złud, a słowa, jak płomienie, wciąż dym chłonie; miast śpiewać chwałę — nieraz dźwięki słów, choć się napróżno dumą uskrzydlają, jak opar ziemski, dym lub obłok ów, boskie uczucia marnie poniżają.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Giordano Bruno i tłumacza: Przecław Smolik.